amuda kalkmış dünyaya bakmışım
her şey ters sadece ben düzmüşüm
sert bir rüzgar
sonrasında yere düşmüşüm
doğruları canım acıyınca görmüşüm
nefes alıyorum boğazım yanıyor
burnuma kan kokusu genzime tadı doluyor
ruhum azaba hızla kayıyor
bense seyrediyorum kendimi
sudaki aksimi göremezken
geleceğe bakıyorum
acı iliklerime akarken
hala hayal kurabildiğime sinirleniyorum
umudum solmuyor
hayat durmuyor
silemiyorum başa dönebilmek için
zamanla aşınıyor içim
kalbim feryat ediyor
bedenim kötüyle eşdeğer
lanete hizmet ediyor
ruhum çaresizmiş gibi
sanki felçli ses bile çıkaramıyor
soğuk hayat
güneşi aradım oysa
sıcak için soğuktan geçmeye çalıştım
buzların içinde bir başıma kaldım
donmuş bedenim yanımda
felçli ruhum sol yanımda
sessizlik uzunca zamandır aklımda
bırakıyorum nefesimi usulca sonsuza