Yarını bekleyecek yüzümüz kaldı mı?

 

 Bu soru hep kurcalar aklımı, gerçekten de pişkinlik mi yapıyoruz haberimiz olmadan ya da bilerek. İnsanları haddinden fazla kırdık ve de üzdük, şimdi biri çıkıp ta; 'yarına umudun var mı?' dese, cevap verebilir miyim bilmiyorum.

 

 Aslında her yuttuğumuz mürekkeb, bir sonraki sonumuzun da senaryosu ya da bana öyle geliyor. Hep bir başarının peşindeyiz ama unutulan bir şey var; en büyük başarı yalnız insan olabilmekte.

 

 Şimdi desem ki; 'sen insanlık için ne yaptın?'.

 

 Ya da sorumu öyle değiştireyim; 'insanlık senin için ne yaptı?'

 

 At tırmalar gibi insan sevmek moda olmuş günümüzde, çocukların hep bir amaç için kullanıldığı bir dünyada yüzüyoruz, boğulabilme tehlikesi altında. Hep çocukluğuma geri dönmek istemişimdir ama çocukluğumu özlediğim için değil içten ve samimi olabilmek için.

 

 İnsan kendinden başkasını örnek almadıkça ilerleyemez. (Goldsmith)

 

 Bu özün altında masumca bir mesaj yatmakta ama insan ırkı bu sözün teorisini de kendi yönüne çevirmeyi başarabiliyor.

 

 Ve bu söz aynen bizim insanları anlatıyor.

 

 Bir insanı tanımak istiyorsanız onu büyük bir mevkiye geçiriniz. (La Bruyere)

 

Düşünüyorum: ondan evvel zaman var mıydı?
Hakikatler, boşluğa bakan aynalar mıydı?

 

Gözüm, aklım, fikrim var deme hepsini öldür!
Sana çöl gibi gelen o göl diyorsa göldür!

 

Hep nefis çıkar karşıma, ölüp ölüp dirilsem;
İnsandan kaçmak kolay: kendimden kaçabilsem….

 

İnsan…İplikte büklüm,suda bir anlık suret…
Allah…Olmanın ona mahsus olduğu kudret…

 

O yüz, her hattı tevhif kaleminde bir satır;
O yüz ki , göz değince Allah’ı hatırlatır…

 

Ben o kutsi nefesin üflediği kamışım;
Ses onun , ben imzamı atmışım, atmamışım…

 

Bi bak zaman ve mekan nasıl kuşatılmış;
Belli ki en tepeden en dibe atılmışız…

 

Sual: Ey veli insan nasıl olmalı söyle!
Cevap: Son anda nasıl olacaksan hep öyle!..

 

Akıl, akıl olsaydı ismi gönül olurdu;
Gönül gönlü bulsaydı bozkırlar gül olurdu.

 

İşaret bekliyorum, yağız ettim eyerli;
Yanarım sorarlarsa ne getirdin değerli?

 

Her ağızda, her telde , fanilik dırıltısı
Sonunda tek bir şarkı, tabutun gıcırtısı…

 

Son gün olmasın dostum, çelengim , top arabım;
Alıp beni götürsün, tam dört inanmış adam

 Necip Fazıl Kısakürek