Bir bahar, yanık firuzeler ve ıslak kaldırımlar
Sen, ben, biz her seferinde
Işığa hasret, bitkin geceler
Kimsesiz yakamoz, ikimiz sadece
Olmamalıydı
Yürek,
İsyansız bir güne merhaba
Dost pençelerinden sıyrılıp
Hazin öykülerin, kaldırım kenarlarında.
Mehtaba şarkı söyler
Saçları dağınık bir kadın
Gözleri alabildiğince hüzün dolu
Hasret ve kin
Dokunma.
Kıyısındaydı tam güneşin
Sesini duysa düşecek
Kim bilir,
Yüzünü görse
Neler, neler değişecek.