Kalbin içinde her zaman bir boşluk vardır ve sen o boşluğun tek sahibisin. Doldurulmaz olduğu içindir o boşluğun sebebi, kimileri sadece bir rüzgar estirir o boşluğa ama serinletir sadece, doldurabilmek imkansızdır. O boşluğun sebebini sen bile bilemezsin, kime sakladığını ve kimin için sürekli boş kaldığını. Duvarda duran resim, en son şiir yazdığın mürekkep kalem ve son olarak son söylediğin cümle, hangisi doldurabilirdi ki. Bir an sen bile kendini o boşlukta hissedersin, her an düşecek gibi olursun ve düşmezsin ama düşmenin getireceği acının olmaması değildir sevinmen. Bir, iki, üç... daha fazla sayılar sayarsın, cümleleri biriktirirsin ama dolmaz işte o kalbindeki boşluk, dolduramazsın.