Hep bekleyip de çok sonra bulduğum kimsem sana yazıyorum..
Kimsemsin benim belki de her şeyim dediğim ve hiçbir sözümü sakınmadığım, kırıcam diye ödümün koptuğu ve aslında bazen sözlerimi sakındığım kimsem. Ben sana ne yaptım da inandıramadım bazı şeylere seni? ''Ne kadar da mutluyum bak, ne de güzel'' dediğim anda neden mutsuz etmeyi seçtin ki? Neden sana açıklama yapmak zorunda kaldım ben aslında düşünmediğim şeyler için? Biliyor musun ben bunu hiç bilemedim. Uzun olmadı evet ama en başından beri bilemedim bir türlü. Sevgili kimsem ne kendine dert edin ne de bana dert edindirt. Bak sen gittin ben kaldım ve kafayı yemekteyim kuru kuru. ne peynirim var ne zeytinim ne de tuzum, katıksızım. Ne diyeyim ben sana kimsem? Ne diyeyim? Sen böyle söyle, ne söylersen söyle işte bitmez ki insanın içindeki daha da alevlenir. Her neyse gerçekten yazayım dedim ama ona bile izin vermedi aklım. O kadar meşgul işte senle. Seven insan vazgeçmez, sadece bir köşede oturup bekler.."Bekleye bekleye bunu mu bekledim?" de demiyorum ha sen bunu da yanlış anlarsın şimdi. İyi ki gelmişsin sen. Her türlüsüne varım ben. Ne yaptın bana pek değerli kimsem? Mecnun oldum çıktım. Ne demişler bilemiyorum ama insan acı olanın peşinde gidiyor her zaman. En güzel duyguları acı olan ile yaşıyor. İnanmıyorum kendime inanamıyorum. Ne yaptın bana kimsem?
|