 |
. .
29.03.2015 21:17
Eve döndüğümde uykulu gözlerle beni bekleyen biri olmayacak. Bir Pazar kahvaltısı ya da en basitinden hayalden uyandığımda tepemde dikilmiş " kalk ekmek al " diyen birisi olmayacak... Arkadaşlarımla dışarı çıkmamı engelleyecek , gece erken yatmam için ışığı, televizyonu kapatan olmayacak. Yüksek sesle müzik dinlediğim zamanlarda Kur'an okumak için odaya giren hiç olmayacak.Denizden geldiğimde üstümdeki su kurumayana kadar beni eve almayan biri de olmayacak... Örnekleri, duyguları daha da arttırabiliriz. Öncelikle yazını kirlettiğim için özür diliyorum. Yaşarken değerini bilemediğim, sanki hiç yok olmayacakmış gibi kırdığım annemi çok özlüyorum. Keşkelerim çok fakat bana en ağır gelen, onu her gece, daha da unutmak zorunda olmam. Nasıl unutacaksam o da ayrı bir olay zaten. Annem benim mutlu olmamı isterdi herhalde. Bir Bedirhan Gökçe değilim belki ama annemi çok özlüyorum ve her özlediğimde de sol yanım acıyor. |
|
|
|
|
 |
göksu goksuni
31.03.2015 15:36
Yazımı kirletmediniz teşekkür ederim yorumunuz için.Çok güzel anlatmışsınız inanın burnumun direği sızlar denirya her akşam yastığa başımı koyduğumda sızlıyor ve sol yanım hep acıyor. Keşke keşke demek zorunda kalmasak çok teşekkür ederim... |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|