O kadar o kadar basitti ki sevgim sana , bir çocuğun merdivenleri çıkarken basamakları sayması gibi .

 

Küçükken , düşündüğüm basamakta istediğim sayı gelmediği zaman geleceğini düşündüğüm şekilde

 

 çıkardım basamakları ... Başta basitti sevgim dediğim gibi. Gelmedin , birler iki oldu ikiler üç sen

 

gelmeliydin . Bozuk bir plak gibi kesip başa dönüyordum , basamaklar kafamda dönüyor rulet

 

oluyordu koyduğum zar hiç bir zaman yeşile gelmedi önemli değildi zarı yeşile süzüşümü bile

 

değiştirmedim ... Süzüş değişmedi belki ama fikir değişti zaman zaman . İşte o zamanlar yeşil geldi ...

 

Ve ben bu oyunla bağımı hiç bir zaman kesemedim .

 

Sen ki bilmedin bunları hiç , bir çocuğun tellere vurduğunda seni andığını , notalara takıldı ismin , gitar

 

çalınmaması gereken vakitlerde doğaçlamaları oldun bu çocuğun . Konuşman girişiydi şarkının gülüşün

 

nakarat . Saçlarına şarkılar yazılırdı o derinliği kimsenin hissetmesini istemedim . Güzeldin çok

 

güzeldin .