Gece çöktü bu şehre bu saatlerde,çöker de zaten her zaman. Benim içime çöken gece de çok dakiktir. Hiç atlamaz beni ne zaman karanlık düşse evime sıra gelir kalbime çöker o karanlık. Bazen hazırlıksız yakalar bazen kapıda beklerim onu. Bazen oturur dertleşir ama çoğu zaman susar birbirimizin sessizliğini dinleriz. Dinlemek ne de güzel eylem. Suskunluk ya da söyleşide olsa dinlemek en güzel şey bence. Ne çok hasretim birinin gözyaşlarımı, karanlıklarımı ya da gecemi dinlemesine. Ama dedim ya hasret yaşıyorum bunca kalabalık içinde. Kalbim elem içinde kalsa da hep tek çare,kendim oldum kendi dünyama. Zor evet ama bazen de en büyük huzur. İnsanlardan fayda göreceğini ummak insana hayalkırıklığı olarak yeter.
Çıktım en tepeye oturdum soğuk zemine bak dostum gökyüzü ve onun da sevdaları olan yıldızları nasılda bakıyor gözlerimin içine içine. "-Konuş biz dinleriz." der gibi.
Bilirim sussam dahi yüreğimden geçen her şeye tercüman olacak bir dosta sahibim ben. Gökyüzü en güzel dostum ama Rabbim en büyük yoldaşım. Ben aslında gökyüzüne ne zaman haykırsam bilirim en çok Rabbim duyar beni. En çok o anlar o derman olur bana. Her gece ışıldayan yıldızları önüme seren O'dur. Konuş benim yarattıklarımla. İnsan yok ama Ben ve Benim heybetimi gösteren gök orada der gibi...
Varalım bu gece de göğe. Vardır bu gece de dinlenecek ve dinlendirecek bir şeyler. (00:08/ 26.09.2018)
|