" Doğuştan bana ait olan içimdeki toprağı adım adım fethettim. İçinde bir hiç olarak kaldığım bataklığı, azar azar ele geçirdim. Sonsuz varlığımı doğurdum, ama kendimi kendimden forsepsle koparmak zorunda kaldım. "
İnsan, insanın kurdu mudur gerçekten? Yoksa kendini kandırmak isteyen birilerinin uydurduğu bir avuntu mudur? Burada bulunmamızın, bu işi yapmamızın, bunları düşünmemizin nedeni insanlar mıdır yoksa kendimiz miyiz? Ne söylersem söyleyeyim kimse bunun doğrusunu hiçbir zaman bilemeyecek. Boşa mı kürek çekiyorum bu hiçliğin içinde ? Ama mutlu hissediyorum, öyleyse varım.
Yaşlandıkça eski anılar gözümüzün önünde canlanmaya başlarmış. On sekizimde hatırlamadığım o çocukluk düşümü, otuz sekizimde hatırlar olurmuşum. Garip değil mi? İnsan psikolojisi sanırım, yok oluşa yaklaşırken varoluşa hasretle bakar. Bu dünyada iz bırakmış olmak ister. Buradan gittikten sonra onun hakkında söylenenlerin ne yararı var ? Onun bundan çıkarı ne? Kaybettiği sadece şimdiki zamanken neden geçmişi ve geleceği işin içine katmaya çalışır? İnsanlık tarihinin 200 bin yıl önce, en son bulgulara göre 300-350 bin yıl önce başladığını düşünürsek bu topraklardan milyarlarca biz geçtik . Bizim için özel olan ne?
Bana yine en kötü kendimdim, bana söylenen en kötü sözler kendi ağzımdan çıktı. Bana atılan en sert yumruk benim ellerimdendi. Yere düştüğümde atılan en şiddetli tekmeyi benim ayaklarım attı. Aynanın karşısındaki görünüşümü gülünç bulan tek kişi yine kendimdim. Bu güzel şarkıları kulaklarım dinledi, o lezzetli tatlıyı dilim tattı, midem öğüttü ve bağırsaklarım dışkıladı. Bense bu bedene yapışık bir şekilde yaşamaktan başka bir şey yapmadım. Düşüncelerimin sahibi ben olamadım. Yönetildim, tüm bu kötülüklerle ya da neye göre kötü olarak adlandırdıklarımızla. Kendimi kendimden koparmak mı? Büyük bir şaka olmalı, gülmeye bile tenezzül etmeyeceğim.
Her şeyden biraz hissediyorum. Biraz kırık, biraz mutlu, biraz hüzünlü, biraz yalancı ama tek bir şeyi tamamen hissediyorum. "Huzursuz"
Neden bebeklere ninni dinlettirirler? Daha kolay uyumamızı mı sağlar? Hâlâ kulağımda çınlayan ninni neden beni bırakmıyor ? Dünya bu rüyaya
çabucak dalmamı mı istiyor?
|