Ocak ayının iliklerine işleyen soğuğunda, gecenin bir vakti henüz uyumaya hazırlanırken ailece sohbetimiz sonuna doğru hayırsız bir evlattan gelen telefonla aninden içimizdeki tüm yaşama sevincini kursağımıza bırakıveren, az önceki sıcak aile ortamına nükleer bomba etkisi yaratan o kahrolası haberi alıverdik.  Ailemizin hayırsız, kumarbaz evladı kendi canına kastetmiş. Haberi almamızla içten içe gelen bir ferahlama dalgası  yüreklerimizi bir nebze serinletse de hemen ardından gelen vicdan azabı ve bu kötü durumdaki olağan rahatlığımıza karşı bir suçluluk duygusu omuzlarımıza mıhlandı. Şimdi insan kendi oğluna, kardeşine, canına hiç mi üzülmez diye sorup dururken aslında o insanın sizin yaşam sevincinizi çöle döndürdüğünü bilince hiç de üzülmez. Sabahlara kadar iç çekişler, sinir krizleri, öfke nöbetleri, gözyaşları ve onca yardıma karşın, aç kalmalara karşın, yardıma karşın o insan hala kumar oynayıp ailenizin ekmek parasını , kendi çoluk çocuğunun rızkını göz kırmadan  kumar masalarında zarlarken  hiç de üzülmez ve hatta bir kurtuluş rüzgarı eser içinizde. Bu kurtuluş  hem onun kurtuluşudur hem de sizindir.  Canı cehenneme tüm kumarbazların, ailesinin, çocuğunun rızkını kumar masalarında sallayanın ... Çok zor çok yaşamayan tahmin edebilir ama anlayamaz kesinlikle bu kahrolası habere bile nasıl bir kurtuluş gözüyle bakılabildiğini anlayamaz. Yazacak çok şey var ama insanın şuuru kapanıyor. Evlat sahibi olmak bu dünyadaki en büyük sınavdır...