SABAH MATİNESİ

Uyanır uyanmaz ağladım. Sorunum ne anlamıyorum. Hayatımda tam anlamıyla memnun olduğum hiçbir şey yok. Yine o her şeyin daha kötü tarafına dikkat kesilme dönemine girdim sanırım. Bırakmam gereken şeyleri bırakamadığım için mi? Hayatımda yeni bir döneme geçmem gerekiyor ama ben bunu bir türlü başaramadığım için mi ızdırabını çekiyorum? Niye her şey hep yanlış gidiyor. Tatmin olabilmek istiyorum. Mutlu hissetmek istiyorum. Çok yalnız hissediyorum. Okulda kütüphaneye ders çalışmaya gittiğim zamanlar dönüşünde sessizce kendi içime kapanıp eve tek başıma dönmek istemiyorum. Sıfır iletişimsiz günlerim olsun istemiyorum. Ait olduğum yeri bulmak istiyorum artık. Tek başıma yemek yerken insanların benim ne kadar yalnız olduğumu düşündüklerini varsaymak istemiyorum. Başka yalnız yemek yiyen birini gördüğümde tek yalnız olan kişi olmamanın verdiği ufak rahatlama hissini yaşamak istemiyorum. Evet yalnızlık kötü bir şey değil. Yalnız kalmayı özellikle istediğim çok fazla zaman oluyor. Ama eskiden yalnızlığımla yetinebiliyordum. Artık istediğim hayat sürekli yalnız başına ilerlemek ve düşünmek değil. İkinci bir hatta üçüncü bir kişiyle beraber düşünmek istiyorum. Gerçekten benzerliğimize aklımın eremeyeceği arkadaşlar hatta benzemesek bile yanında gerçekten iyi hissettiğim arkadaşlar istiyorum. Çok yakın arkadaşlarım var ama onlarla görüşemiyorum. Farklı okullardayız ve sürekli iletişim halinde olamıyoruz. Ayrınılan sevgiliyle barışmak pek akıl karı değil gibi. Yepyeni ve bembeyaz bir sayfa açmamı zorlaştırıyor. Peki çözümü ne? Dip dibe hayatlarımızın olduğu erkek arkadaşımı tamamen aşıp yeni sayfalar açtığım o döneme geçmek neden bu kadar zor oldu ve ben bu zorluğa neden dayanamayıp kolay yolu seçtim. Geçen gün ilişkiler hakkında şunu düşündüm. İlişki ,ilişkiye ne kadar alışırsak ne kadar samimi bir noktaya gelirsek o kadar kötüleşiyor. Kendi benliğimizi ne kadar ortaya çıkarmaya başlarsak ilişki o kadar daha sarsıcı oluyor. Kendimle hiçbir zaman tam anlamıyla işleri halledemeyeceğim , 35 yaşıma gelsem de sesler ve düşünceler vücudumun her noktasını kaplayacak. Buna rağmen bir ilişkiye adım atarken kendinle az da olsa işler yolunda gitmiş olmalı. İlişkide çok tartışma kavga sorgulama şüphe yaşanıyorsa bunun çoğunlukla kendimizle hala fazlaca tartıştığımız ve yoluna koyamadığımız şeyler yüzünden olduğunu düşünüyorum. Çağın tespitini yapmadım tabii ki bu bilinen bir şey zaten ama deneyimleyerek anlamak gerekiyormuş. Uzun bir yazı oldu. Daha sık buraya uğramalıyım.