Ölesiye Yalnız

Bu çağın karanlığı yutuyor zihnimin her bir ışığını. Gözlerimin önünde bir perde ve tek gördüğüm yıldızsız bir gece. Yalnız kalmak istiyorum, ölesiye yalnız. Bir denizin ortasına kadar kürek çekmek ve sonra küreklerden kurtulmak. Şuursuz bir özgürlük istiyorum. Başkalarının çizdiği yoldansa oradan oraya savrulmak. Nereye gideceğimi bilmeden çıkmak yola ve bir daha dönmemek. Kaybolmak istiyorum, önce gözlerden kaybolmak sonra unutulmak. Ne de olsa  insan en çok kaybolmayı ister. Bir kara deliğin içine sürüklenmeyi ister. Defalarca kaybolup gözlerini açtığında kendi olmak ister. Kaybolmak aslında kendini aramasıdır insanın. Hem kendine giden yolda harita yoktur. Yalnızlığın denizini yarıp korkularının dağlarından geçer insan. Sonunda bulduğu düzlük ise kendisinden başka bir şey değildir.