Tartışmak, münakaşa, münazara… kelimelerimiz azalınca sesimiz gereğinden fazla yükseliyor. Az kelime bilince bilgisizliğimizi sesimizin tonajıyla kapatmaya çalışıyoruz.
Sanki, suskun insanların dünyası daha güzel. Her şeye tepkisel yaklaşmayan, gerekmeyince konuşmayan, insanlara yük olmaya değil yüklerini almaya çalışan insanların dünyası daha güzel…
Burada yük olmak veya yük almanın , sessizlikle ne alakası var? Şöyle açıklayayım: her kelimenin bir enerjisi var; karşımıza ilettiğimiz her ses bir varlık kazanıyor, onun zihin dünyasında yer ediniyor. Dediğiniz söz iyi ya da kötü artık bir yer , bir yük kazanmış oluyor. Oysa sessizce karşınızdakini dinlediğinizde, söz gelimi dertli birini dinlediğinizde, onun ruhi dünyasından yük alıyorsunuz.
Hasılı kelam, size daha fazla yük olmayayım, yükümü aldığınız için teşekkürler. Selametle kalın…
|