Bazı şeyler elimizdedir, bazı şeylerse değildir; peki buna kim karar verir?  

              Öğretmen olmak isterim, çalışır olurum; doktor olmak isterim, çalışır olurum. Bir bok olmak istemiyorum, tuvalete gitmiyorum.

               Sessiz kalmak istiyorum ama karnımı konuşarak doyuruyorum. Anlattıklarımı herkesin anlamasını ve bana herkesin saygı duymasını istiyorum, bu tip şeylerin beni yormasını istemiyorum, yorulsam bile faydalı şeyler için enerjimi harcadığımı düşünmek istiyorum, ee hiçbir şeyi takmıyorum, o zaman boş ver gitsin.

             Karşıdan karşıya geçerken biriyle çarpışmak istiyorum; kitaplarımızın yere düşmesini, onları alırken ellerimizin bir birine değmesini, değdikten sonra ellerimiz göz göze gelip tesadüfi, deli gibi bir aşk yaşamak istiyorum. Filmlerdeki gibi aynen… Olmuyor, zaman dolmuyor, bu kalp hiçbir dala konmuyor, olmuyor, olmuyor, olmuyor…

          Öldürmek istiyorum, bıçağı alıp karnınıza sokmak istiyorum, kanlar akarken vücudunuzdan ben keyifle seyretmek istiyorum. Sonra siz daha son nefesinizi vermemişken dudağınızdan öpmek ve son anlarınızı şehvetle yaşamanızı istiyorum. O anda sizinle daha çok öpüşmek istiyorum ama öleceğinizi biliyorum. Bıçağı karnınızdan çıkarınca tekrar iyileşmenizi ve sonsuza kadar sizinle öpüşmeyi istiyorum. Hem ben öldürmeyi seviyorum, bu yüzden de sevdiğim şeylerin ahlaki ya da hiçbir açıdan kötü algılanmamasını istiyorum. Bunun hobim olduğunu ve sizin nasıl ki insanların kalbini kötü sözlerinizle kırdığınızda bunun suç olduğunu düşünmediğiniz gibi öldürmenin de suç sayılamayacağını aklınıza sokmak istiyorum. Anlayamayacağınızı biliyorum. Yapabileceğim ve elimde olan şeyi yapıyor ve her zamanki gibi susuyorum.

          Erkeğe aşık olmak istiyorum ama gidip bir kızla sex yapıyorum. Kıza aşık oluyorum ama erkekle sex yapıyorum. Sexi bedensel temas olarak değil ruhsal birliktelik olarak görüyorum,  sevdiğim bir insana seni seviyorum yerine seninle sex yapıyorum demek istiyorum. Anlayamayacağınızı biliyorum. Kendimi yok sayıyorum.

         Sizden vazgeçtim ben kendimi öldürmek istiyorum. En azından buna siz karar veremezsiniz, bana ahlaksız diyemezsiniz. Deseniz bile laflarınızla öldürdüğünüz ruhumun sizi algılayamayacağını idrak edemezsiniz. Siz katilleri kötü olarak değerlendirdiğiniz ama egonuzun yıktığı insanları göremediğiniz için hayatınızdaki rahibe Teresa rolünü oynamaya devam edersiniz. Neyse kendimi boğarak öldürmek istiyorum, ellerimi boğazıma götürüyorum, sıkıyor sıkıyorum ama refleks olarak ellerimi geri çekip ciğerlerime kocaman bir nefes çekiyorum, dolayısıyla ölmüyorum. Çok yukardan yere bırakarak öldürmek istiyorum kendimi, atıyorum bedenimi, şiddetle yere çakılıyorum ama gel gör ki tüm kemiklerim kırılıyor ve ben hala nefes alıyorum.  Sonra kendimi bile öldüremeyeceğimin farkına varıyorum ve elimde olanı yapıyor hayatıma, yaşadığıma, hala nefes aldığıma, güneşli bir güne uyanabildiğime şükrediyor ve sessizce kendi köşeme çekiliyorum…

               Yazımın ilk cümlesiyle okuduğunuz paragraflar arasında tamamen net bir bağlantı olmayabilir. İllaki girişteki cümlemi desteklemek zorunda olmadığımı vurgulamak istiyorum, desteklesem bile bunu sadece bazılarınızın anlayabileceğini biliyorum ama ben yine de yazımın ilk cümlesiyle sonrası arasında bağlantı olmadığını söylemek istiyorum, alın işte zaten söylüyorum ve günlüğümü burada sonlandırıyorum.