Gözlerimi kapattım.... Gözlerimi açtım.... Penceremden gökyüzüne baktım. Gördüklerimin altında ezilip kaldım. Ruhun bedenden ayrılma vakti geldiğini o anda anladım.
Kanla kaplıydı her yer. Gökyüzü parçalanmış ruhlarla doluydu. Maneviyat ruhumu ezip geçer.
Sözlerim artık anlamsız, yaptığım kötülükler iyi niyetlerimin hepsini teker teker yer. Akan yaşlar var yüzümden süzülen. Bedenimde garip bir titreme... Korktuğumu düşünüyor olabilirsiniz, ben de korkarım heralde diye düşünüyordum. Sadece pişmanlıkmış vücudumu titreten.
Keşkeler anlamsızdı önceden. Anlam kazanma vakti şimdiymiş sözerimin, her şeyin. Keşke öncede diyebilseydim 'keşke'! Vakit kalmamış, zaman durmuş yaşanan sadece anmış.
Kanla kaplı gökyüzündeki ruhlar şekillenmeye başladı sonra. Gözlerim kararmıyor hala inatla. Titremekten başka yapabildiğim hareket de yok aslında. Kanlar 'sen' olmuş üstüme yağmakta.
Haaayııır! Keşke! Sessizlik.....
Gözlerimi açtım.
|