Sizce bizleri bu hayatta yazmaya iten şey ne yaşayamadıklarımız mı yoksa yaşadıklarımız mı?

Yaşanamayan duyguları yazmak çok mu sahte oluyor da farkına varamıyor muyuz yoksa aslında

yaşıyoruz sandıklarımızı mı döküyoruz kağıda? 

Aslında sadece kendi dünyamızda, yani hayal dünyamız da yaşadığımız şeyleri gerçekte

yaşayamadığız için ya da yaşayacak cesareti gösteremediğimiz için yazmayı tercih ediyoruz. Hatta öyle durumlar oluyor ki yazdıklarımızı kimse görmesin, kimse hayal dünyamıza yaklaşmasın istiyoruz. Duygularımız sahte olmuyor biz onları zaten kendi kurduğumuz bir hayal dünyasında yaşamış olduğumuz için onlar bizim kadar gerçek. Beni yazmaya iten şey bu yazdıklarımı çok fazla paylaşmasam da kalemi bırakabildiğim söylenemez. Yazdıklarım benim içinde yaşadığım dünyalarım...