|
Bu ölü toprağını savurur mu bu esinti?
İlk kez umutlanır gibi oldum
Yapabileceğine...
Kalbimi hissettim birden
''Buradayım!'' diyordu.
O olmadan ilerlemeye
Öyle alışmıştım ki!
Sevincime şaşkınlığım karıştı,
Bırakamadım kendimi öylesine
Çarpan bir kalbin atışlarına.
Gülümsüyordun bana
Sorgulayacak bir şey bırakmayacak kadar
açık...
Gizlemeye çalışmıyordun gözlerinde
Varlığımın yansımasını.
Evet ben vardım artık,
Bir yerlerden çıkıp gelmiş
Dudağının kıvrımına oturmuştum
Bir gülümseme görünümünde.
Kalbim konuşuyordu artık
Ölü tek bir nokta bırakmamaya kararlı...
İçimin en kuytularına dek
Ulaşıyordu sesi.
Seni anlatıyordu bana bıkmadan...
Sesini ancak böyle duyurabileceğini
Biliyordu çünkü.
|
|
 |
---- ----------------
23.6.2012 00:22
Sibel, sevdim bu şiirini içimde birşeleri kıpıdatmayı başardın garip bir duygu ... |
|
|
|
|
 |
Sibel Kaya
23.6.2012 09:54
Sanırım şiiri beğendiğini söylemek istiyorsun. Teşekkürler :)) |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|