Aycan  ekmek almak için markete gitmektedir.Birden yanına bir çocuk yaklaşır:

Çocuk:__Tanışabilirmiyiz?

Aycan:__Sizi tanımıyorum beyefendi.

Çocuk:Ama ben seni çok iyi tanıyorum hergün bu yoldan geçiyorsun.Saçların savrulunca yasemin kokulu parfümünüz yayılıyor.Üstünüzdede hep aynı kot pantolon var.Okul günleri de ekoseli bir paltoyla minibüs bekliyorsunuz.

Aycan biraz kızarak biraz hoşuna giderek:

__Siz beni takip mi ediyorsunuz?

  Çocuk biraz utanmıştır hiç olayın böyle bir suçlamaya geleceğini düşünmemiştir.Hafif utanarak hafif te sıkılarak

__Hayır sadece ben yolun karşısındaki evde oturuyorum.Benim mekanım şu ufacık mahalledir,genellikle de bu kısmında dolaşırım mahallenin.Burda hep sizi görüyorum.Sizden çok etkileniyorum.

Aycan çok şaşırır.Bu çoçuğu daha önce fark etmemiştir.Ama hakikaten çok hoş bir oğlandır.Adını sormak ister ama bunun istekliymiş gibi görünmesinden korkar.ne diyeceğini bilemez,azından şu kelimeler dökülür:

__Ben kenar mahalle dilberi değilim.Mahallenin oğlanlarıyla oynaşmam.Gitmeliyim,iyi günler!

 Çocuk ağlayacak gibidir.Çok üzülür.Hayatında hiç bu kadar aşağılanmmıştır.Deli gibi aşık olduğu bu kız onu mahalle serserisi yerine koymuştur.Salma adımlarla ilerler.

                                                   1.Perde Son

Bu sırada aycan az önce olanları düşünerek ilermeye devam eder.

Aycan:__Az önce biraz kaba davrandım,hatta baya kaba davrandım.Onu hiç tanımadan yargılamaya başladım.Amma hoş çocuktu hee!Adı neydi  acaba?Of ! Kızım Aycan yanlış yaptın yaa...En azından bir tanımayı deneseydin belki serseri değildi belki iyi bir çocuktu.

Bu arada karşıdan mahallenin dedikoducu ve kavgacı kadını gelemktedir.Bu kadınla aynı apartmanda oturmaktadırlar.Kadının ona laf atmamasını dileyerek yürür.Kadın pis pis gülerek Aycan’a:

__Kız bu saatte piyasamı yapıyosun ekmek alacam bahanesine

Aycan sinirle:__Mücüver teyze ne alakası var ekmek almaya gidiyorum işte!

Mücüver Teyze:__İyi kız kızma hadi al ekmeğini sen :D

Aycan sinirli sinirli devam eder yoluna.Marketten ekmek alır ve eve gider.

                                                   2.Perde  Son

Aycan 1-2 hafta utancından geçemez o sokaktan bir gün yine unutup dalgın dalgın yürürken birden aklına o sokağa girdiği gelir.Tam dönecekken o çoçuğu görür.Bir köşeye büzülmüş sigara içmektedir göz altlarında morluklar oluşmuştur.Yanına gitmek ister ama iklemde kalır:

Aycan:__Yanına gitsem mi acaba?Gitmeliyim.Suçlu benim.Gidiyim gidiyim.

Aycan yavaşça çoçuğa yaklaşır :

__Utancımdan 2 haftadır bu sokaktan geçemiyorum,kabalık ettim,özür dilerim.

Çocuk umursamaz bir halde yerinden kalkar:

___Önemli değil.Bu arada adını öğrendim Aycan.

Aycan:__Nerden öğrendin.

Çocuk:Halam söyledi sizin apartmanda oturuyomuş,Mücüver Hanım.Herşeyi anlattım ona,çok iyi bir kadındır.

Aycan  bu sırada bittiğini anlar ve çocuğa içinden çok kızar ama hiçbirşey diyemez...