|
MEĞER
Yalnızlık zincirledi bileğimden.
Zindan oldu geceler gündüzler.
Duygularım karma karışık.
Yolunu kaybetmiş kuş misali imiş meğer.
Keder kanun olmuş,
Mutluluk mahkum...
Arkamdan kovalayan,
Geçmiş immiş meğer.
Sigara arkadaşım,rakı yoldaşım olmuş.
Nefes küsmüş bana,
Hayat sırt çevirmiş.
Başlangıçlar sonum olacakmış meğer
Anahtarı buldum derken;
Sonumu hazırlamış,
İpi boğazıma dolamış,
Darağacını kurtuluş sanmışım meğer.
Arkamda bıraktıklarım için,
Mutluluk saydığım şey...
Onlar için kalenin düştüğü,
Oyunun bittiği günmüş meğer.
Kurtların uluduğu,
Kan kokusunu fark ettiği,
Zifiri karanlığın çöktüğü,
Felek dünyanın en acı tokadı imiş meğer.
|