Sürünüyor yokluğun bilmediğim şehirlerin karanlığında

Acın her dakika daha da büyüyor içimde

Sen bir başımda bana masal anlatıyor

Bir de beni yalnız bırakıp gidiyorsun

Sevdiğim gözlerine gölgeler mi düşmüş

Oysa ben senin gözlerinde yıllardır aradığım huzuru
bulmuştum

Şimdi o kadar mı uzaksın bana, ama bir o kadar da yakın

Çaresiz misin ey insanoğlu,

Suskun oturma öyle

Biraz anlat

Nerelerden nasıl geldiğini

Sende olsan bilmek isterdin

Kaybolmuş eksik bir sevdanın hikayesini

Gözpınarına vuran gözyaşları sessizce dağlıyor içimi

Bir o kadar da acımasızlaşmışlar sanki

Gönlünün limanları ıssızlaşmış artık, kimse uğramıyor

Hani bir kahvenin kırk yıllık hatırı nerede

Şimdi söyle bana

Ben mi, o mu yoksa biz mi

Hangimiz daha masumuz bu aşk hikayesinde

Cevabı sende bilmiyorsun değil mi

Boşver, uzaklara dalıp gitmesin gözlerin

Buluruz elbet suçluyu, sobeleriz

Hayat zaten bir saklambaç oyunundan ibaret değil mi?