|
ZAMAN BENİ ESKİTMİŞ YAŞLANMIŞIM...
Bazen bir örgü gibi iç içe geçiyor duygularım
Birleşip tek oluyorlar.
Bazen ise sökülüp yok oluyorlar.
Bazen toprağa bir tohum atıyorum ve
Kıp kırmızı bir gül oluyor.
Bazen ise toprağın altında hapis.
Bazen trene biniyorum vagonları gezip insanları izliyorum
Ve en yalnız olanın yanına oturup gülümsüyorum.
Bazen düşünüyorum ve benlikte kayboluyorum
Bazen hüzün yağıyor kışın ortasında
Bazen ise gözlerim ele veriyor mutluluğumu
Bazen sarhoş oluyorum inkar ediyorum kusuyorum adeta doğruları
Ve bazen susuyorum yutuyorum
Bazen koşmak geliyor sonsuza kadar ve bazende duruyorum sadece duruyorum
Bazen inkar ediyorum doğruları ve bazen sadece yalanların arkasına saklanıyorum
Bazen umut ekiyorum yeşili görmek için günleri geceleri aylara yıllara döküyorum
Bazen gecenin karanlığında eski bir saatin sesini dinliyorum ve o kadar şey anlatıyor ki bana
Bazen bir plakta buluyorum kendimi ve sallanan sandalyede dönüyorum geçmişe
Bazen geleceğe açılıyorum ve kayboluyorum
Bazen bir anı sahne alıyor,beni benden alıp o güne götürüyor
Ve bazen en büyük korkularımla yüzleşiyorum.
Bazen küçük bir buse konuyor yanağıma
Bazen en acı tokat patlıyor yüzümde beni kendime getiriyor
Bazen silkinsem de atamıyorum tozları üstümden
O zaman farkediyorum ve donup kalıyorum,bir kez daha kendimi tanıyorum
Zaman beni eskitmiş yaşlanmışım...
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|