|
Tek kalmak zormuş be adam.
Yalnızlıkmış meyvesi.
Topraktan filizlenirken,
Sararmış dikenleri.
Karanlık şemsiye oldu aydınlıklara.
Özlem kokuyor her yer buram buram.
Her köşede hayal,
Gözlerimden akıyor gülümsetiyor be adam.
Özlem arttıkça yükün ağırlaşıyor.
Hüzün çöküyor üstüme sağanak sağanak yağıyor.
Pencereye çarpan her damlada,
Onlar geliyor akla be adam.
Mutluluk küsmüş bana
Yarınlarımda da olmayacakmış
Hayatın ne önemi kaldı
Ölmek kurtuluş mu be adam
Bileklerimde ki zincirler,
Yüreğimdeki kırgınlıklar,
Zihnimdeki ve bedenimdeki acı...
Hangi kapı hangisi çıkış be adam.
Kavuşmanın yolu yok dediler.
Okyanuslar geçtim,dağlar,yeller en uzağa kadar yürüdüm.
Baktım ki yoksunuz.
Düş önüme be adam...
|