Ona “ bana biraz kendinden bahsetsene” dedim ve onu dinlemeye başladım.

 

Annemle babam ben çok küçükken ayrılmışlar. Anlattıklarına göre bir çift olmayı hiçbir zaman başaramamış ve böylesinin daha sağlıklı olacağını düşünmüşler. Ben annemin yanında büyüdüm. Hafta sonları babamı görmeye gidiyordum ama babam başka biriyle evlenince ister istemez aramız açıldı. Ayda bir gider oldum. Hatta bazen iki ay, üç ay görmediğim oldu. Ve kimseler bilmez ama o sıralar babam beni hiç aramadı biliyor musun? Yeni eşine odaklandı tamamen ve beni unuttu. Sonra aramızdaki ilişki boyut atladı ve baba kız olmaktansa birer komşu gibi ne bileyim iş arkadaşı gibi davranmaya başladık birbirimize. Mutlu gibi samimi gibi gözüken ama aralarında büyük uçurumlar olan bir baba kızız biz. Baksana yıllar yılı her yazı burada geçiriyormuş. Ama ben buraya daha önce hiç gelmedim geldiysem de en fazla sekiz dokuz yaşlarındaymışımdır. Yani ben onunla bir çok şeyi yaşamadım, onunla ilgili bir çok şeyi de bilmiyorum. Bilmedim. Hep eksikliğini hissettim.

O benim ilk aşkım, kahramanım olacaktı ama sadece “baba” oldu…