|
Yine gönül başladı bağırmaya.
Her gün terletircesine yavaş yavaş akarken can toprağa,
Ne mümkün sükuneti korumak.
Doğrultmuş silahı kahpece arzular şakağa.
Hayaller geldikçe gözlerinin önüne savuşturmak ne mümkün.
Duygularla imtihanmış konu bu gece,
Hayal çeşmesinden akan rüyalar taşarken zihne,
O kadar çok yanılgı kaplarmış ki göz bebekleri,
Ayırt etmek ne mümkün,
Gecenin karanlığında açılırken ölü denize doğru fikir.
Aydınlıkla çatışırken irade ve nefis,
Doğru yolu bulmak ne mümkün.
En sancılı anında,acı yoklarken bedeni,
Sabrın delice yumrukladığı kapıyı duymak ne mümkün.
Mutluluğu etinden çivileyip asarken duvara.
Merhamet bir atlı misali koşarken düşmana.
Gururu bastırıp öfkeyi dindirmek ne mümkün.
Dalgalarla kıyıya vururken korkular,
Denize yanaşmak,dokunmak ne mümkün.
Yılların getirdiği izler surete yapışırken.
Gençliğin mis kokulu takımını,
zamanla aşınmasını seyretmek.
Ve bunlar olurken de eskiyi özlememek ne mümkün.
|