Bol bulutlu bir gökyüzünün mutluluğunu yaşıyorum şimdi. Hava soğuk, kuru bir rüzgar esiyor yüzüme doğru. Hüzünleri alıp arkamda bırakıyor gibi. Yaz güneşinin içimde pekiştirdiği o yalan suratlar, işte böyle bir havada son buluyor. Sanırım, üşüyorum.

Onlar bedenimi terkettikçe, daha çok soğuyor hava, duygularım karışıyor. Bir kar tanesi karmaşıklığı gibi. Bir  o kadar da güzel tabii...

Üşümek, güzeldir yalnızken. Severken üşümene izin vermez bir başkasının elleri. Yaşayamazsın o mutluluğu. Sevin ama yalnızlığı sevin! O izin verir ancak, hüzün dolu yüzleri, rüzgara karşı savunmanıza. Çünkü yalnızlık, sizi kimsenin sevmediği kadar sever o soğuk havada...