Suskun geçen dakikalar ... Yattığım yerden tavanı seyrediyordum . Pars usulca bana doğru eğildi ' Yade , iyi misin ?' Hafif bir tebessüm kapladı yüzümü kendimi değerli hissettim . Beni umursadı mı şimdi bunca ay sonra mı zannetmiyordum . ' Pars , böyle davranma beni sevmediğini biliyorum şu evden şuan gitsem sevineceğini biliyorum ama ben bencilim sadece kendimi düşündüğümden kalıyorum burada . Beni sevme ama bırak seni seveyim , yoksa sevecek kimsem kalmaz . Sevecek kimsem kalmazsa bana ne olur bilmiyorum. ' Sertleşen yüz ifadesini izledim . ' Yade , madem her şeyi biliyorsun neden gurursuzca davranıyorsun ? Sevecek kimsen kalmaz mı ? eminim birilerini yine seversin sen benim hayatımda olduğun sürece mutlu olamıyorum anlıyor musun ? ya eve gelmek istemiyorum sabah sevdiğim biri ile uyanmak istiyorum ama olmuyor . Yade ayrılalım ikimiz için de en iyisi bu .' Yutkundum , boğazım düğümlendi inmedi takıldı boğazıma kelimelerim . ' Pars , bir süre daha ha bir süre daha sonra çıkacağım hayatından , sadece bir süre daha eskisi gibi olalım bana istediğin gibi davran ama bir süre daha ...' Gözleri düştü bunu diyeceğimi bekliyor gibiydi sinirle boynunu ovdu gözleri kısıldı . ' Yade , bir süre daha sadece kısa bir süre daha sonra biz diye bir şey olmayacak .' olabildiğince başımı salladım. ' Peki . Pars ,Özür dilerim .' Hayat nedendir bilinmez ama yalnız kalkmaktan çok korkan bu kızı sürekli yalnız bırakmak istiyordu . Geçmişim gitmişti , Hasan amca gitmişti , Pars ise... Zaten hiç benimle olmamıştı. Pars odamdan ayrılmıştı çoktan beni yine yalnız bırakmıştı . Hatırladığım zaman boyunca hiç ağlayamadım , sürekli içime aktı bu yüzden de ruhum ağırlaştıkça ağırlaştı. Derin bir nefes aldım alnımdaki soğuk havluyu aldım ve yatakta doğruldum . Bu aralar başıma giren tuhaf ağrılar ve hatırladığım erkek sesi hiç bir anlam yükleyemiyordum . Yarın yeni bir gün doğacaktı ve ben yine gülümseyecektim . "Dünya ayna gibidir ; Eğer lanet edersen o da sana tükürüp lanet edecektir.Eğer gülümsersen o da seni takip edip sana gülümseyecektir. Bu yüzden sadece gül..." Bir dizide duymuştum bu sözleri o zaman dan beri hep gülümserim .Umarım bir gün de hayat bana gülümseyecektir. Yataktan kalktım bir kaç kısa adımda masamın üzerindeki saate baktım ' 02:25' Gecenin bir yarısı nereye gidebilirdim ? Hiç bir yere gidecek hiçbir yer yoktu benim için . Dükkan diye düşündüm dükkana giderim. ' daha kötü hissetmek için mi ?' . iç sesimin bana verdiği cevap daha kötü hissetmek için mi ? olmazdı . Odamdan çıkarak geniş holün ucundaki balkonun cam kapısına ilerledim elim ile kenarından tutup kaydırarak açtım yüzüme çarpan temiz ve akşamın verdiği soğuklukla sarsıldım . Hissettim soğuğu , gerçekleri , acıyı tekrardan , yeniden , sürekli olarak . Balkonun soğuk zemini çıplak ayakla basmış olmanın verdiği tuhaf hisle titredim. Diğer ayağımı da içeri attım ve korkuluklara yaslandım . Daha da şiddetlenen rüzgarın yüzüme vurmasıyla yaşadığımı hissettim . Rüzgarı seviyordum bana hislerimi geri kazandırıyordu rüzgar bana iyi geliyordu . ' Rüzgar... acılarımı dindiriyordu.' Derin bir nefesten sonra kendime fısıldadım ' eğer sen gülersen ... dünyada seni takip edip gülümseyecek...' Hafifçe tebessüm ettim. Tekrar yediğim rüzgarla sarsakça güldüm şimdi gülümse.. Sonra hafif bir ışık hissettim göz kapaklarımda usulca gözümü açtım ve karşıya baktım . Bir adam ışığı yüzüme tutmuş gülümsüyor . Şaşkın şaşkın baktım yüzüne , yeni taşınmış olmalıydı evlerimiz yan yanaydı fakat balkonlar evin yan tarafına baktığı için karşısı gibiydi . Gülümsedi ... Biliyor musunuz ilk defa tanımadığım biri bana samimi bir şekilde gülümsedi. Şaşkınlığım katlandı ve yüzüme aldığım ışıkta. Başımı yana yatırıp karşıyı süzdüm . Üzerindeki rahat pijamalarıyla balkonda benim yüzüme elindeki feneri tutan adama baktım , Kitap mı okuyordu o balkonda ? Daha dikkatli bakmak için birde kafamı diğer tarafa çevirdim evet elindeki fener ile balkonda kitap okuyordu , lise yıllarındaki alışkanlıklarını bırakamamış olacak ki , ama çok hoş bir alışkanlıktı . Gülümsedim , yüzümden ışığı çekti sokak lambası birbirimizin yüzünü görebileceğimiz kadar aydınlatmıyordu . O arkasını döndü ve içeri girdi kısa bir süre sonra balkonunun ışığı açıldı . Onun balkonunun ışığı benim balkonu'da aydınlatmaya yetmişti zaten iki balkon arasında mesafe yoktu , evler aynı bahçeyi paylaşıyordu. Balkonun kapısından tekrar göründe ve ilerleyip balkon korkuluklarına yaslandı . ' Merhaba yeni taşındım buraya .' gülmem gerekiyordu , güldüm . 'Hoşgeldiniz umarım beğenirsiniz sessiz sakin bir semttir.' Anlayışla başını salladı . ' Evet biliyorum bu arada kendimi tanıtmadım ben , Reha Efken .' Karşı balkonlarda olmamızın ve sokağın ıssızlığı ile normal tonlarda konuşsak da birbirimizi duyuyorduk . ' Memnun oldum bende Yade ... Yade Gediz ' hafif tebessüm etti. Şekli itibariyle yüzüne hoş bir hava katan kaşları biraz kalktı. ' Bende memnun oldum , uyku tutmadı sanırım .' Anlayışla başımı salladım . ' Evet öyle oldu biraz , sizi de tutmamış sanırım.' Genişçe sırıttı . ' Evet ama , böyle balkonda fenerle kitap okumak çok eski zamanlardan alışkanlığım .' Yüzüme çarpan rüzgarla uçuşan saçlarımı gözlerimin önünden çekip kulağımın arkasına sıkıştırdım. ' Güzel bir alışkanlık .' Elleri ile balkon demirlerinden tutundu. ' Sanırım öyle' Sohbetin buradan sonra devamı olmayacak gibiydi ellerim ile boynumu ovdum gözlerimi adam gözlerine kilitledim . ' Ben artık içe-' ' Ne okuduğumu sormayacak mısın ?' Lafımı keserek yeni bir muhabbete başladı iyi olmuştu içeri girsem ne yapacaktım ki . ' Ne okuyorsun ?' ' Şiir , şiir okuyorum .' Gözlerim açıldı . ' Ya , bende severim .' Muzipçe güldü . Bende şiir severdim dizelerde kaybolurdum .Balkondaki masasının üzerinden kitabı aldı kollarını balkon demirine yaslayarak kitabın sayfalarını karıştırdı . Aradığını bulmuş olmalı ki bir sayfada durdu hafif tebessüm ederek okumaya başladı. Durakta üç kişi
Adam kadın ve çocuk.. Adamın elleri ceplerinde
Kadın çocuğun elini tutmuş. Adam hüzünlü Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü.. Kadın güzel
Güzel anılar gibi güzel. Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel..*. Rüzgarın yüzüme çarpması bu şiir ve yine o his . Bu şiir... bu gece ve bu balkon tarif edilmez bir geçmiş hissi veriyordu . Gözlerimin önüne gelen kısa kesitler ve yine o ses . ' Kadın güzel güzel anılar gibi güzel '. Hafifçe başımı tuttum ve gözlerimi kapattı ve yine boğazım düğümlendi . ' Yade , iyi misin ?' Reha'nın sözleri ile gözlerimi açtım ve gülümsedim ' Evet iyim sadece biraz başım döndü .' Gülümsedi , ' O zaman içeri gir , seni de tuttum .' ' Sorun değil içeri girsem iyi olacak .' Arkamı döndüm ve ilerlemeye başladım içeri girdim ve balkonun kapısını kapatmak üzere iken seslendi . ' Yade , iyi geceler .' ' Ha ? ' Şaşkın şaşkın ne tepki verdiğimi ben bile anlamıyordum bana hiç iyi geceler diyen olmamıştı ki şaşırdım ,üzüldüm , kırıldım , kaybettim ama tanımadığım bir insanının basit bir ' İyi geceler' sözü beni sardı , kolladı . Yaşadığın 2 senede daha doğrusu hatırlayabildiğim sadece 2 yılda hiç iyi geceler diyen olmamıştı . ' İyi geceler dedim sadece .' ' Ah evet , sana da iyi geceler .' İnsanların iyi geceler diyeni olmayınca böyle şaşkın ve gerçekleri ile yüz yüze kalıyor ortada . Cam kapıyı sürükleyerek kapattım . Sonra yine o ses. ' İyi geceler ...' Geçmişten gelen o ses ... Koridorda ilerleyerek parsın odadasın'ın önünde durdum bekledim uzunca gelen bir süre . Kafama usulca koydum nefesim kapıya çarpıp yankılanıyordu . Pars , seni mutsuz ettiğim için özür dilerim , özür dilerim , özür dilerim.' Gözlerim acımaya başladığında bu sıralarda uyuyamamış olduğumu hatırladım . Sessizce ilerlediğim koridorda kendi odamı bulup girmem saniyelerimi , Ve biraz kendime gelip uyumam dakikalarımı , Uykuda geçirdiğim zaman saatlerimi, Her şeyin biraz olsun düzelmesi günlerimi, Duygularımın değişmesi aylarımı, Yalnızlık hissi yıllarımı ,
Ve mutlu olma çabam ömrümü alıyordu . *** Üstteki şiir Cemal Süreya'ya ait olan Durakta Üç Kişi şiiridir . Not : Yorumlarınızı eksik etmeyiniz zira onlara ihtiyacım var .

|
|
|

Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|