Bazı geceler döner gelir geçmiş aklına. Karanlıkla birlikte adım adım çöker anılar üstüne.

    Acıtır canını geçmiş… Geçmiştekiler. Suçlu sensindir bilirsin, ağlarsın… Kaderi suçlarsın kendini temize çıkarmak için. Karanlık saklar gözyaşlarını ama korkularını çıkarır önüne eski anıları, eski acıları…

    Bir hesaplaşma gizlidir bunda. Ruhun hatalarının hesabını verir. Gecenin kuytuluğuna saklanmak istersin… Oda vurur senin sırtından hayin bir sevgili gibi. Önce karanlık çöker üstüne sonra eski anılar çalar kapıyı. Acı bir sessizlik kaplar dört bir yanı. Sadece kendi kendi kalp atışlarını duyarsın. Boş odadaki ayak seslerini nefes alış verişlerini televizyon sesiyle boğmaya çalışırsın. Şarkılar kanatır yaranı karanlık artar. Anılar başlar beyninde dönmeye adımların yavaşlar kaçamazsın kendinden. Kaçmak saklanmak istesin kimi bulsan yakınında atarsın kendini kollarına. Acın bitmez… Ne karanlığa dur dersin nede anılara. Kime sığınırsan sığın neyi unutmak istersen o bulur seni. Gece acımasız bir sevgili gibidir.

    Hava aydınlanır bitti sanırsın. Oysa köşe başında bekler karanlık. Eski bir aşkı, bir acıyı, hatayla sarıldığın kolları anımsatmak için geri gelir. Önce karanlık çöker. Hesap için geçmiş acılar çalar kapıyı. Ayak sesin çınlar boş evde. Karanlık saklar gözyaşını ama birden önüne çıkarır içine gömdüğün ne varsa.

07.09.2009