Barkodlu bir mütevazılık seninkisi
Hani herkeste var diye aldığın
Üstün başın misali
Dolduramadan öleceksin içindeki yoksunluğu
En son ne zaman kimse görmeden sevdin bir kediyi Kaç güvercini gözlerinle ruhuna bastın
Bir gün modası geçecek diye korkuyorum yaşamanın
Sonrası peşi sıra intiharlar, içinde popülarite kokan,
Kim bilir bu kaç numaralı gülüşün Ondan bundan öğrendiğin
Gerçekten tanımaya vaktin yetmedi kimseyi
Herkesin bir modası vardı sence
Uzun değildi sezonlar Tanımaya yetecek kadar hiç kimseyi
Hiç kimselerle kaldın bir ömür boyu
Tanımaya yetecek kadar kalamadın hiç kimseyle
Ve kimsesizliğine ağıttı her geçen saniye
|
|
 |
bahar gül
6.12.2018 14:32
SANKİ ZAMANINDA SİZE ACI ÇEKTİREN VEYA KENDİSİ ÇOK KATI DÜŞÜNDÜĞÜ İÇİN PEK ÇOK ŞEYİ .ŞİMDİ YALNIZ KALMIŞ.SİZDE ONU ANLATIYORMUŞSUNUZ GİBİ BANA GELDİ :) |
|
|
|
|
 |
emek ekin
6.12.2018 21:49
Belki yalnız kalmaya mahkumdur bazıları kalabalıklara rağmen onlara yazılmıştır
belki de haklısınız |
|
|
|
|
|
|
bahar gül
7.12.2018 12:41
bence kimse yalnız değildir . belkide öyle düşündükleri için yalnız hissediyorlardır oysa etraflarına bir baksalar gerçekten yalnız olmadıklarının farkına varabilirler.. |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|