|
Yıkıldı başım kağıtlara şu depremlerin bir sonu olmalı
Kağıtları yıkamazsınız şiirlerde yalnız virgül solmalı
Güçsüz kılmak için beni fakir bir akıl kalpten çalmalı
Gönül deki kalabalık gözlerimi yolundan çıkarmalı
İçine çeker hayat benim çektiğim gibi aşkı pek dumanlı
Bu duman göğü kirleten ancak elleri ısıtan soba gibi yanmalı
Bu kadar aşikâr ken bile ateşin uzanmaz bir el zordur dayanması
Ne yapayım ben şimdi tüketiyor ken beni nefeslerin harlaması
Oysa hep yavaş yürüdüm öylece kaçılmazdı dertten beni aşk yakaladı
Bir parkın soğuk bankın da yalnızsam anla ki ben değildim aradığı
Ne bir kız dır muhatabım nede isyan yazdığım sükûnetin göz yaşları
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|