İki Yüzlü Ayna
Elimde eski zamanlardan bir ayna
Bir yüzü elmaslarla süslü
Bir yüzü ise kırık dökük
Aynı hayatın iki yüzlülüğü gibi
Bir tarafı uçurumun ucu
Bir tarafı ise cennet bahçesi
Ben ise uçurumun ucunda
Senin için çiçekler topluyorum
En güzelinden
En özelinden
Çünkü bilirim ki
O ateşler içinde yanan ruhun
Bunlara ölesiye hasret
Her bir yaprağına
Tıpkı benim senin en ufak bir gülümsemene
Hasret çektiğim gibi
Senin için dökülmeye çoktan hazırken
O yapraklar
Ben senin için en zor olanı yapıyorum
Uçurumun ucunda hayatla dalga geçercesine
Yaşıyorum
Ve yaşamaya da devam edeceğim
Sen yanımda olmasan da