Artık düşmeden acıyor canım
Kör yaraların sessiz şefkati dir
Gönlüme emanet o noktalarım
Bir aşıın hissiyat kisvesi dir
Tanımaz mısın
Kalp bir kuyu ise suyu mu sevmeli
Yolcu suya varmadan ateşi görmez
Sen bilmez misin suyu içine dökeni
Taş dahi su benden dir demez
Duymaz mısın
Gül bahçesin de gül görmeden açtık
Şu hiç dinmeyen yağmur da olmasa
Ara sıra gelen siyah mutluluğa kanardık
Biz rahmete doymayız toprak doysa da
Korkar mısın
Çamura düşen beyaz bir kuş gibiyim
Gecenin içindeki Ay bile bazen pusludur
Bu manalı siste kime yüzüm döneyim
Kulun kendi kör bana ne faydası dokunur
Anlamaz mısın
Gönül iman mevzun da dili taklit eder
O, dilin gölgesi olacak kadar alçak mı
Eşeğin ipinden kim tutsa akıllı dediler
Oysa ki eşek peşinden sürükledi onları
Rastlar mısın. . .