|
"Acaba şimdi mi yapsam?", "Yok olmaz hazır değilim ki daha; en iyi formumda değilim." . En iyi ve bence reddedilemez bahanem de şuydu: "Kendim gibi de değil, direk kendim değilim. Nasıl üstlenirim bu yaptığımı, Biz'in yüzüne nasıl bakarım sonra?". Sürekli düşünüyordum böyle, dolayısıyla sürekli erteliyordum, sonra vazgeçtim. Her şeyden vazgeçtim, ama bu sefer de bu "her şey"in içinde ben de olduğumdan -doğal olarak- çözüm planı tutmadı,tekamülün önünü tıkadı. Yolun sonu mu diye sordum, sorar sormaz tepki verdim. Son diye bir şey yok ki.
|