|
Uzunca bir yokuş çıkmaktayım
İstanbul'un renkli yağmurunda
Simsiyah görünüşlü yalnızlıktayım
Yoruldum demek utandırıyor
Geceden daha karanlık duygularda
Nice gönül uyumaya zorlanıyor
Kayıp edilen yada bulunanlar
Hepsi bir kaç satır şiire sığıyor da
Neye sığar kaybedip kaybolanlar
Bahçemde sarı karanfiller var
Gülleri terk edip gelen sularım
Hüznü sürükler gözlerime kadar
Mahluk, insan, toprak ve máşuk
Kâğıtlar da kalmayıp gelmemi bekler
Âşığı yürütür yalnızca bu kulluk. . .
|