|
Hayatınızda hiç cevap veremediğiniz sorular oldu mu? Nedenini bilmediğiniz, kafanızı kurcalayan, sizi bir türlü rahat
bırakmayan sorular? Büyük bir sıkıntıyla 'EVET!' dediğinizi duyar gibiyim.Evet, benim de var. Bir insanın kişiliği
ne zaman oturur? Bir insan 'ne' olduğunu ne zaman anlar?Ya da en önemlisi 'Ben kimim?' sorusunun cevabı nedir?
Bazı geceler takılır kafama , kimliğimi sorgularım , benliğimi... Aslında kimim ben? Nereye aidim? Bu soruları kendime
neden sorduğumu bilmiyorum.Belki paranoyakça bi takıntı, belki de bu normaldir, herkes sorguluyordur kendini.Ama
o sorular...Küçük şeytanlarım onlar benim.Geceleri aklıma girip uyutmazlar beni.Beynimin içinde dönüp dururlar.Çoğuna
cevap veremem zaten.Bazen arkadaşlarımla tartışırım bu konu hakkında.Onların benim gibi sorunları yoktur.Benim ruhum
ikiye ayrılmış birbiriyle savaşıyor.Onlarsa ne kadar rahat.;Cesur olduklarını düşünürdüm eskiden.Nasılda baş ediyorlar
derdim içimden.Ama şimdi fark ediyorum, şimdi 'görmeye' başlıyorum insanları.Bazıları yanlış düşünür, bazıları da hiç
düşünmez.Gerisi de düşünenleri kötüler !
|
|
 |
Gül Akbulak
25.8.2011 01:08
Bunu saat gecenin birinde yazdım ve bunu neden yaptığımı bilmiyorum.Yazıyı hiçbir arkadaşıma okutmadan ve yaklaşık 15 dakikada yazdım.Lütfen yorumlarınızı yazın ben fazla beğenmedim ama bu benim ilk denemem ve ilk defa bir yazıyı saatlerce düşünmeden içimden geldiği gibi yazdım.Eleştirileriniz benim için çok önemli.Umarım beğenirsiniz.Şimdiden teşekkürler!
|
|
|
|
|
 |
On Bir Eylül
25.8.2011 01:32
Ellerine sağlık Gül, yazı fikir açısından değerlendirirsek daha doğru olur diye düşünüyorum çünkü kısa ve öz tutulmuş fikir ön plana çıkarılmış... Paranoyakça bir takıntı asla değil bence bu sorular, normal... Ama artık normallik gerilere düşmüş, normal olan farklı görülür olmuş. Kendi deyiminle küçük şeytanlara sahip olman beni çok mutlu etti, herkesin olsa böyle... Dürtse uykunun en tatlı yerinde, hesap istese bizden, söyle bakalım dese keşke... İnsan kişiliğinin oturduğunu ne zaman anlar? Bu soruyu aynen bende kendime soruyorum sürekli, ama daha bulamadım cevabı, kişiliğim oturdu mu acaba diyorum. Sessiz kalıyor, susuyor kalbim... Bunun yanında da, günler geçtikçe bunların cevaplarını vermeye hazırlanıyorum. Hani derler ya zaman her şeyin ilacıdır diye ben buna inanmayanlardanım. Zamanın içine yerleştirdiğimiz fiiliyatlat aslında bizim ilacımız, zaman değil... (Bu konu için geçerli bu fikrim, bunun dışını düşünürsek biraz sığ kalacak çünkü) Eğer zaman ilaç olsaydı, hiçbir şey yapmadan neler neler öğrenilirdi değil mi? Çok konuştum kusura bakmayın, güzel bir noktaya parmak basmışsınız. Ellerinize sağlık. İyi Geceler.. |
|
|
|
|
|
|
Gül Akbulak
25.8.2011 16:57
Değerli Serbaz,
Yorumunuz beni ne kadar mutlu etti anlatamam.Benim duygularımı paylaşan, yaşadıklarımı yaşayan birinin olduğu düşüncesi beni hem şaşırttı hem de heyecanlandırdı.Söylediğiniz her söze katılıyorum.Sonuna kadar haklısınız.Değerli yorumunuz için tekrar tekrar teşekkür ederim. |
|
|
|
|
|
|
Gül Akbulak
26.8.2011 21:34
O zaman benim kişiliğim oturmamış demektir çünkü nereye gittiğimi inanın bende bilmiyorum.Umarım o melekler bir gün bana da uğrar.Değerli yorumunuz ve verdiğiniz bilgiler için çok teşekkür ediyorum  |
|
|
|
|
|
|
Gül Akbulak
8.9.2011 23:24
Evet :) yorumunuz icin tesekkurler |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|