|
Kalbim, gül bahçesine giren,
Üzerine gül kokusu sinen bir çocuk
Gülü ezerek geçti gitti oyuncaklara
Geri dönüp baktırmadı bile mutluluk
Akla geleni söz, kalbe geleni iz bildik
Kimin izi ile yürüdüysek kaybolduk
Bizi susturan yüksek sesler vardı
Kısıldık, öfkemizi bu seste uyuttuk
Kalbimiz hep üşüyene yorgan oldu
Bunu, tene değen kanımıza borçluyduk
Çok canımız yandı çok ağladık yine
Yağmuru taklit ederken katreyi bulduk
Karıncanın hissi varsın bizde olmasın
Çıktığımız yolda kuştan daha özgür olduk
Bir kanadımız yaralı diğeri şairdir bizim
Biz, aşkın yükünü taşımak için uçtuk
|