Gözlerimden tenime düştü katreler Gönlümü işaretleyen kırmızı çizgilere
Yine kurur toprağımda ahadî çiçek Karışır, toprak perdesindeki renklere
Siyahın Ay'ı kırmızının ab-ı bade rengi Onlarda bir ahvâl var kimde bir çare
Karanfili tanıyan bülbül de görmedim Dayandım, çaresiz ellerimin, adaletine
Epey uzaklaşır şair ark'ı takip eder Kaynağı aşk idi âşık oldu kulluk hâline
Revzenden seyrediyor, esefli gözler Sevgi konar ıssız evin gülçeli bahçesine
Kırık dökük bir söz ile gelir bana kader Toplarım her zerresini, benzer şiire
O dizelerde sükut diyarından bahseder Evrenin dilinden konuşur kalplere. . .

|