Sen sevdin mi hiç

Sonunu bilmediğin birini

Islandın mı hiç yağmurda yürürken

Kendini ıssız hissettin mi hiç yürüdüğün yollarda

Uyuyamadığın oldu mu hiç

Hiç yatakta dönüp durdun mu

Sen hiç kendinden nefret ettin mi

Durup dururken ağlayıp

En gereksiz yerlerde güldün mü

Hiç sevdin mi tanımadığın insanları

Hiç inandın mı gereksiz sözlere

Sen hiç yalnız hissettin mi kendini

Yağmur tanelerinin bile senden daha şanslı olduğunu düşündün
mü hiç

Unuttun mu hiç yaşadığını

Ölü bir insan hissettin mi kendini

Özledi mi gözlerin uzakları

Sıkıldın mı hiç dinlenirken

Küçük bir kelebekle ağladın mı hiç

Kenarda unutulmuş hissettin mi kendini

Elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi ağladın mı

Bu sen misin diye sordun mu aynandakine

Yalan sandın mı hiç her şeyi

Hiç sevdiğinin tek bir merhaba diyişi gülümsetti mi seni

Pişmanlıklar denizinde boğuldun mu hiç

Zehir kustun mu

Çamurun tam ortasında hissettin mi kendini

Tutkunun ne olduğunu bildin mi hiç

Derinden bir oh çektin mi

Gitme diyebildin mi hiç

Yarım kaldın mı hiç

İçtin mi hiç sonunu bilmeden

Masumca sevdin mi

Şu acımasız dünyada

Hiç anladın mı anneni

Hiç bağırdın mı “Seni seviyorum” diye doyasıya

Hiç rahatladım dedin mi

Sonsuz hissettin mi hasretini hiç

Evetse devam et

Boğulmaya o küçücük dünyada

Arada sırada kaç uzaklara

Bir çocuğu sev yolda

Onlarla yetin

Adın küçük mutluluk olsun senin