Ben hep böyle yaparım, aynanın karşısına geçer ve düşünürüm.Bugünde böyle yaptım.Fortmantoda bulunan aynalı dolabın önüne oturdum ve yüzümü incelemeye başladım...İnsan her ne kadar yüzüne gözüne baksa bile, hergün değişir.Bir üzüntünün, yüzüne kattığı çizgileri inceler.Bende böyle yaptım işte!Ne hakkım vardı bedenimi üzmeye?Bu bir filmdi.Ve ben bu filme bir nokta koyarak izlemeliydim bu filmi.Tada tada...Nasıl şeylere üzülmüşüm demeliydim bu filmi izlerken, neye gülmüşüm, neye ağlamışım?İşte aynaya bakıp düşünmek buydu."KENDİ HAYATINIZI ELEŞTİRMEK..."
Bizler hayatımız kötü bile olsa iyi yorumlamamalıyız.Çünkü öyle bir an gelir ki kötüyü iyiylemekten,iyiyi kötüleriz...Hatlar karışır...Bunu düzeltmek ise biraz kendimize zaman ayırmak.Aynanın karşısına geçip düşünmek yani...