|
31 Temmuz 2012 Salı
|
Papatyadan arta kalan
|
Okunma:
1097
|
Hiçbirşey değiştirmez aslında seni , beni ,ya da bizi. Varlığının yokluğunun arasındaki farkı da kapatmaya yetmiyor ne yazık. Oysa ne kadar çok severdim seni. Senin o kaybettiğin papatyan kadar olamasamda bi karanfildim kendimce. Yanlız sana açan , yalnız senin için kokan beyaz , bembeyaz bir karanfil. Bakışların , bakışların dibi kör kuyu gibiydi adeta dibini göremiyorum ama gözlerimi alamıyordum. Ve bi akşam. Hiç unutmam biliyor musun ? Bana veda ederken kullandığın kelimeleri , hiç unutmam. Herşey bitii dedin. Herşey bitti ne demek sevgilim ? Sen bittin mi gerçekten ? Bıraktın mı şimdi beni ? Yalnız mıyım bu kör bataklıkta ? Artık o gözlerin bana bakmayacak mı ? Kalbin papatyaya mı aitti yoksa hala. Hiç bi zaman mı beni sevmedin ? Mutlu olalım istemiştim , çok mu ? Neyse Artık zaten hiç halim yok. He birde ben daha çok seviyorum kavgalarımızı hatırladın mı ? Unutmuş olabilirsin ama söyleyeyim , ben kazandım galiba. Papatya ile solmayacak mutluluklar.
|
|
|
|
 |
Fatih ORTAKÇI
31.7.2012 22:13
beni benden evvel gören cananım , şu gençlik elden gitmeden (iyi) düşün! öyle birini seveceksin ki , o kişi öldüğünde ben onu gerçekten sevmiştim diyecek ... |
|
|
|
 |
TERLİKSİ ANILAR
1.8.2012 09:05
Çok haklısınız.. |
|
|
|
|

Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|