|
5 Şubat 2013 Salı
|
62.gün
|
Okunma:
1087
|
Artık eski halime dönmeye başladığımı hissedebiliyorum.Gökyüzünü,kokuları,renkleri her şeyi ayık bir kafayla fark edebiliyorum.Ailemin ve ilaçların verdiği kuvvetle daha iyi bir yaşama gideceğimi biliyorum.Ama hala içimden bir ses o günlere dönmek istiyor.Kafamın her daim hoşluğu,uyuşturucunun verdiği o rahatlık ve mutluluk,dünyanın umrunda olmaması..Bunlar bende tekrar o zamanları yaşama isteği doğuruyor.Diğer yandan ise para bulma güçlüğü,en yakın arkadaşlarımın bana attığı kazıklar,bir otun,maddenin kölesi olmak çığrımdan çıkartıyor beni.Hala isteğim var aradan 2 ay geçmesine rağmen alkol isteğini kontrol edebiliyorum,maddeyi ise gün geçtikçe daha çok arar oldum.Eczaneden bulduğum dandik bi melisa çayı ve mısır çarşısından aldığım doğal kedi otuyla karışım yaparak kafamı yine hoş tutmayı becerebiliyorum.Klinikten verdikleri seraquel,campral ve risperdal la ise hem isteğimi kontrol edebiliyorum hemde büyük bir dinginlik hissine kavuşabiliyorum.Hayat çok güzel ama bu daha ne kadar sürecek hiç bilmiyorum.İnsanlar benden bağımlıyım diye kaçıyor.Kaçsınlar benim özümü bilen birkaç kişi de olsa var yanımda.Onlara da hak veriyorum sevgilimle ne yaptığı belirsiz iki ruh gibi hiç kimsenin yanında olmadan kendi kafamızı düşünerek yaşıyorduk.Belki ilerde onlarında güvenini kazanabilirim.Şimdilik ayıklığımın 62. günündeyim umarım bu hep böyle sürer...
|
|
|
|
 |
Çigdem Karasahin
6.2.2013 16:30
Anca beyinde bitince biter her şey.Bu bağımlılıkta da böyle.Eğer senin isteğin kalmazsa,bitirirsin.Umarım kurtulursun isteğinden! |
|
|
|
|

Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|