"Geçen gün bir haber görmüştüm. Yağmuru ilk defa gören birkaç aylık bir bebeğin sevinciyle ilgili bir haberdi. Aylarca yağmayan yağmurdan sonra bende bir yağmur görsem o çocuk gibi sevineceğim." diyordum bugünden önce. Bugün yağmur damlaları çok seyrek ve küçüktü. İşin kötüsü mont giyilecek bir hava da yoktu. Kırık şemsiye koleksiyonu yapmıştım evde. Bir şemsiyemin uçları kırılmıştı, diğerinin sapı derken evde sağlam kalmış bir şemsiye yok. Yolda giderken ne şemsiyem var ne de montum. Üzerimde delikli örgülü beyaz bir ceket onun altında ise kısa kollu forma. Rüzgar her estiğinde kollarım ceketimin deliklerinden dolayı donuyordu. Ve en önemli soruna geldik... Yağmur damlaları beni bir türlü rahat bırakmadı. Yağmur damlası saniye de bir tane olmak üzere gözlüğüme dadanmıştı. Yol boyunca bir yandan üşüdüm, bir yandan da gözlüğümdeki yağmur damlalarını sildim. Ve halime gülmekten de öldüm.