Dile getiremediklerimiz yakıyor içimizi.Ya anlatmaya sözler kafi gelmiyor ya da anlatmak fayda etmiyor.Uçsuz bucaksız denizlerin her daim durgun olmasını beklemek cahillikse,insan yüreğinin de her zaman huzurlu olmasını beklemek de aynı cahillik işte...
Zamanla yorar seni bu suskunluk ama konuşmayı beceremezsin yine de.Derdini anlatamadıktan sonra konuşmaya çalışmak niye?Ne suskunluk fayda eder ne de konuşmak,ikisi arasında kalıp çırpınırsın,soluğun kesilir de yine anlamaz kimse,anlamak işine gelmez,anlasada fayda etmez.
Susmak işin kolayına kaçmak gibi gelse de en zor olanıdır aslında.Kimi zaman,belkide çoğu zaman sözcükler bir bütün olup anlatsada derdini;anlamazken,anlatamazken,susarak anlatmaya çalışmak en beteridir.Önce seni sonra etrafındakileri yakar.
Öyle zamanlar vardır ki ne yaparsan yap boşa gider,hep askıda kalır bir şeyler,hep yok sayılır.....
Öyle bir zamandayım işte!
|