|
|
1 Mart 2010 Pazartesi
|
|
dost
|
|
Okunma:
1332
|
Terentius, "Onunla her şeyi paylaşmak zevkinden mahrum kalınca, hiçbir zevki tatmamaya karar verdim" demiş, yitirdiği bir dostunun ardından.
peki bizim hayatımızda böyle bir dostumuz var mıdır? Her duygumuzu paylaşabildiğimiz, rahatça tartışabildiğimiz, üzüleceğini bilsekte yüzüne karşı daima doğruyu söyleyebildiğimiz biri var mıdır? Bizim herşeyimizi bilen birinin olduğunu bilsekte rahatça yatıp uyuyabildiğimiz kaç kişi var hayatımızda? en basitinden internete koyduğumuz bir resmin başka birilerinin eline geçip farklı amaçlar için kullanılmayacağından ne kadar eminiz...
belkide başımıza gelen güzel bir şeyin coşkusu yüreğimize sığmadığında, saate aldırmayıp telefona sarıldığımız ve karşımızdaki uykulu sese "Kulaklarına inanamayacaksın!" diye bağırdığımızda, "Sabahı bekleyemez miydin?" demeyen biri midir gerçek bir dost? Sadece sohbeti değil, sessizliği de sıkıcı olmayan; yalnızlığımızı unutmak için varlığı, eksikliğini hissetmemiz için yokluğu kafi gelen insanlara mı dostum deriz.
Ve bir gün, bir el daha kayıp gittiğinde avuçlarımızdan, kendi mezarımızın başında ağlayacağımızı biliyor muyuz?
İş işten geçmeden önce teşekkür edebiliyor muyuz sevdiğimize, hiç değilse bizi sevdiği için...
|
|
|
|
|
 |
Zeliha Genç
1.3.2010 18:21
Gerçek dostlara yazdığım bir şiir var şiirlerimin arasında .. Okumanı öneririm... |
|
|
|
|
 |
hasretimsin ....
2.3.2010 10:38
tabi okurum |
|
|
|
|
|
Bu Nedir? - En Popüler 100 Yazar
|