Tatlı Dokunuş

Kadın zarif adımlarla yolları okşuyordu sanki. Elbisesi, tavırları her şeyi tatlı bir dokunuştu bu hoyrat dünyaya. Yumuşatabilir miydi bu sert bakışlı yüzleri? En güzel gülümsemesiyle bakarsa onlara, içlerinde bir şeyleri kıpırtadırdı belki de, olamaz mı? Taştan değildi ya kalpleri.


"Affedersiniz..." dedi onlardan birine. "Buralarda çay içebileceğim bir yer var mı? İlk kez geliyorum da..." Adam kaba hatlı yüzüne hiç uymayan incecik bir zerafetle ona gideceği yeri anlatmaya başladı. Bakışları kadının yüzünde gezinirken, onlarda hayatında yaptığı en güzel yolculuğun bir anda son bulmasına neden olabilecek herhangi tedirgin edici bir ifadeye yer vermemek için azami dikkat gösteriyordu.


Kadın o bildiği kadınlardan değildi, çok belliydi bu. Sırnaşık bakışların bedenlerinde gezinmesine büyük bir cömertlikle izin verenler başka türlü bakarlardı... Elleri kolları bile bir başka oynardı onların. Kaç yılın esnafıydı adam, gözünden tanırdı onları. Bu kadın başkaydı. Ama öyle de güzeldi ki!... Nefesi kesilmişti, onun karşı kaldırımdan kendisine doğru kuğu gibi süzülmesini seyrederken.


"Teşekkürler..." dedi kadın ve adamın anlattığı yere doğru sürükledi ışığını. O gidince karanlıkta kaldı sanki her yer. En çok da kendisi... "Acaba fark etti mi?" diye sordu kendine. "Ne kadar göstermemeye çalışsam da ona olan hayranlığımı gözlerinden saklayabildim mi? Eğer anladıysa bile en küçük belirti vermedi. Ne asil kadın!"


Kadın hala görüş alanından çıkmamıştı. Zarif dokunuşu hala değiştirmeye devam ediyordu bu kabasaba sokağı. İnce şeyler uyandırıyordu insanın içinde. Yılışık bakışları def eden çok zarif bir perde geriyordu tüm güzel kadınların üstüne.


"Bir sigara versene Haydar." dedi emekli albay Ali Bey. Bu mahalenin yirmi yıllık esnafı olduğunu hatırlattı ona bu babacan sesleniş. Şöyle bir silkti, kendine getirdi onu. O zarif kadın kaybolmuştu çoktan köşede. Her şey yine gerçek kimliğine dönmüştü.